Pakket bezorgen...

Vrijdag was het weer zover een pakket bezorgen op de fiets. Geen immense afstand, gewoon lekker inkomen. Wel barre weersomstandigheden wat het enigszins uitdagend maakte. Het venijn zat het voornamelijk in het eind; dubbel lek op 10 kilometer van het bezorgadres. Eerlijkheid doet bekennen dat de voorbereiding niet perfect was. Vetrekken op een gravelbike met een dun reserve wegbandje is niet verstandig. Met een tergend langzame afloper waarmee nog ruim 10 slippende kilometers gesprokkeld kon worden, was het echt tijd om de band te vervangen. De smalle binnenband paste ruimschoots wat de gemoedstoestand liet huiveren, dit is geen goed teken. De buitenband plopte met enige duimmoeite om de velg, het pompen kon beginnen. Lucht perste met korte pomphalen in de binnenband welke steeds meer vorm kreeg, terwijl hiervan niets te terugzien was aan de buitenband. Deze bleef lubberend een slappe vorm aanhouden. Met ondertussen de binnenband op klaphardheid was er enige verandering te zien aan de buitenband. Snel de pomp opbergen en trappen alsof de duivel achter je aan zit. Dat was het idee, maar met een hobbelpaard werd dit toch bemoeilijkt. De binnenband had volledige ruimte en zocht een eigenweg binnen de buitenband. Enkele kilometers hield de binnenband het vol, tot dat met een klap de band direct plat stond. Nog wat meters door peddelen om op een kruising hulptroepen in te schakelen. En alsof fouten afgestraft worden begon het keihard te hagelen, de temperatuur daalde aanzienlijk en het moraal boog tegen het breekpunt aan.

Maar ook dit verhaal wordt goed afgesloten. De hulptroepen kwamen en het pakketje werd alsnog bezorgd. Op naar de volgende.